Մի անգամ մի աղջիկ բողոքեց իր հորը, որ իր կյանքը թշվառ էր, եւ նա չգիտեր, թե ինչպես է պատրաստվում դրան: Նա հոգնել է պայքարից եւ պայքարում է բոլոր ժամանակներում: Թվում էր, թե նույն խնդիրը լուծվեց, մյուսը շուտով հետեւեց: Նրա հայրը, խոհարարը, տարավ խոհանոց: Նա երեք տախտակ լցրեց ջրով եւ դրեց յուրաքանչյուրը բարձր կրակի վրա:
Երբ երեք պտուղները սկսեցին բարկանալ, նա կարտոֆիլ է տեղադրել մեկ բաժակով, երկրորդ խմորով ձվերը եւ երրորդ զամբյուղի մեջ սուրճի սոուսը: Այնուհետեւ նա թող նստեց ու բովեց, առանց խոսելու իր դստերը: Աղջիկը ծաղրեց եւ անհամբեր սպասեց, մտածելով, թե ինչ է անում: Քսան րոպե անց նա այրել է այրիչները: Նա վերցրեց կարտոֆիլը զամբյուղից եւ դրեց նրանց ամանի մեջ: Նա ձվեր քաշեց եւ դրեց նրանց ամանի մեջ: Այնուհետեւ սուրճը լցրեց եւ դրեց բաժակ:
Անդրադառնալով նրան, նա հարցրեց. «Դուստր, ինչ եք տեսնում»: «Կարտոֆիլ, ձու եւ սուրճ», — շտապ պատասխանեց նա:
«Նայիր ավելի մոտ», — ասաց նա, — եւ շոշափեք կարտոֆիլը »: Նա արեց եւ նշեց, որ դրանք փափուկ են:
Նա հարցրեց նրան, որ ձու վերցնեն ու կոտրի: Հացահատիկից դուրս գալուց հետո նա նկատեց պինդ խաշած ձու:
Վերջապես, նա հարցրեց, թե սուրճը կուլ տա: Նրա հարուստ բույրը ժպտում էր նրա դեմքին:
«Հայր, ինչ է սա նշանակում», — հարցրեց նա:
Այնուհետեւ նա բացատրեց, որ կարտոֆիլը, ձվերը եւ սուրճը լոբի էին առյուծի առջեւ, նույն եռանդով, եռացող ջրով: Սակայն յուրաքանչյուրը այլ կերպ արձագանքեց: Կարտոֆիլը գնաց ուժեղ, ծանր եւ անկայուն, բայց եռացող ջրի մեջ այն դարձավ փափուկ ու թույլ: Ձվը փխրուն էր, այն բարակ արտաքին շերտով, որը պաշտպանում էր իր հեղուկը, մինչեւ այն եռացող ջրի մեջ դրված: Այնուհետեւ ձվերի ներսը ծանրացավ: Այնուամենայնիվ, սուրճի սուրճը յուրահատուկ էր: Նրանք եռալեզու ջերմության ենթարկվեցին, փոխեցին ջուրը եւ նոր բան ստեղծեցին:
«Որն է դու», — հարցրեց աղջիկը: «Երբ քո դժբախտությունը բախում է ձեր դուռը, ինչպես եք արձագանքում: Դուք կարտոֆիլ եք, ձու կամ սուրճ:
Բարոյական: Կյանքում, ամեն ինչ տեղի է ունենում մեր շուրջը, ամեն ինչ տեղի է ունենում մեզ համար, բայց միակ բանը, որն իսկապես կարեւոր է, ինչպես եք ընտրում արձագանքել դրան եւ այն, ինչ դուք դուրս եք դնում: Կյանքը վերաբերում է բոլոր այն բռունցքներին, որոնք ընդունում եւ փոխակերպում են այն բոլոր պայքարները, որոնք մենք դրականորեն դրսեւորում ենք:
Once upon a time, a daughter complained to her father that her life was miserable and that she didn’t know how she was going to make it. She was tired of fighting and struggling all the time. It seemed just as one problem was solved, another one soon followed. Her father, a chef, took her to the kitchen. He filled three pots with water and placed each on a high fire.
Once the three pots began to boil, he placed potatoes in one pot, eggs in the second pot and ground coffee beans in the third pot. He then let them sit and boil, without saying a word to his daughter. The daughter moaned and impatiently waited, wondering what he was doing. After twenty minutes he turned off the burners. He took the potatoes out of the pot and placed them in a bowl. He pulled the eggs out and placed them in a bowl. He then ladled the coffee out and placed it in a cup.
Turning to her, he asked. “Daughter, what do you see?” “Potatoes, eggs and coffee,” she hastily replied.
“Look closer”, he said, “and touch the potatoes.” She did and noted that they were soft.
He then asked her to take an egg and break it. After pulling off the shell, she observed the hard-boiled egg.
Finally, he asked her to sip the coffee. Its rich aroma brought a smile to her face.
“Father, what does this mean?” she asked.
He then explained that the potatoes, the eggs and coffee beans had each faced the same adversity-the boiling water. However, each one reacted differently. The potato went in strong, hard and unrelenting, but in boiling water, it became soft and weak. The egg was fragile, with the thin outer shell protecting its liquid interior until it was put in the boiling water. Then the inside of the egg became hard. However, the ground coffee beans were unique. After they were exposed to the boiling water, they changed the water and created something new.
“Which one are you?” he asked his daughter. “When adversity knocks on your door, how do you respond? Are you a potato, an egg, or a coffee bean?”
Moral: In life, things happen around us, things happen to us, but the only thing that truly matters is how you choose to react to it and what you make out of it. Life is all about leaning, adopting and converting all the struggles that we experience into something positive.
Tigran Loretsyan 