- Ինչպիսի՞ն է հայի տեսակը՝ ըստ Վ․ Սարոյանի պատմվածքի։ Իսկ ինչպե՞ս այդ տեսակը դու ինքդ բնութագրես
Ըստ Վ․Սարոյանի պատմվածքի՝ հայի տեսակը հարատև է, նրան հնարաոր չէ ոչբչանել, արատներից կտրել։ Այն իշտ կապրի ու կբարգաաճի։
ըստ ինձ՝ հային կոտրելն անհնար է։ Հայը արեղծագործ է, կերտող, խելացի ու երբեք չհանձնվող։
2.Ի՞նչ կարևոր տարրեր կան, որոնք հային հայ են պահում, տեսակը պահպանում, աշխարհի որ ծայրում էլ լինի։
Աշխարհի որ ծայրում էլ լինի հայը իշտ կպահպանի իր ինքությունը իր խելքի, շնորհքի ու անկոտրուն ոգու շնորևիվ։ Նա որտեղ էլ եղել է, իր տունը շենացրել է, լեզուն ու մշակույթը չի կորցրել
3.Հայի ո՞ր տեսակի ու հատկանիշների մասին է խոսում Դ․Դեմիրճյանը։ Ո՞ր մտքերի հետ համամիտ չես, ո՞րի հետ՝ համամիտ։ Ինչո՞ւ, արտահայտի՛ր փաստացի կարծիք-վերաբերմունքդ։
Դ․Դեմիրճյանը խոսում է տարօրինակ, հակասական ու հանելուկային հայի տեսակի մասին։ Ես հաաիտ եմ նրա այն մտքերի հետ, որ հայ աենից շատ սիրու է ազատությունը, անցամ ամենադժարին պահին նա հայը չի կորցնում իր լուսավոր ապագայի հանդեպ չի սիրու ստրկություն, բարի է և ներողաիտ, անկեղծ ու միամիտ։ Սակայն ես համաձայն չեմ Դ․Դեմիրճյանի այն մտքերի հետ որ հայը չաղոթող է, որպես գաղթական՝ ծույլ է ու մուրացկան, տանել չի կատողանում քաղաքավարությունը, նախանձոտ է ու մաղձոտ, խուսափում է լավ վերաբերմունքից, չի սիրում երջանկությունը։ Կարծում եմ այս հատկանիշները բնորոշ են առանձին արդկանց,բայց ոչ ողջ հայ ազգին։